ဓေလ့ထံုးစံမ်ား

ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ျခင္း

ပအုိဝ္းလူမ်ိဳးတြင္ မိန္းမ၏ ေမာင္ႏွွွင့္အစ္ကုိအား ‘မက္’ ဟုေခၚ၍ ညီမ၏ေယာက်ာၤးကိုလည္း ‘မက္’ ဟုပင္ေခၚသည္။ ညီအစ္မ နွစ္ေယာက္၏ ေယာက္်ားကို ‘ဖာတန္’ ဟုေခၚျပီး၊ ညီမ၏ လင္ေယာက္်ားကုိ ‘ဖာနင္’ ဟုေခၚသည္။ အေဖ၏ ညီကို ‘ဖာနင္’၊ အေမ၏ အစ္ကုိ ကုိ ‘ဖာတန္’ ဟုေခၚသည္။ အေမ၏ေမာင္ကုိ ‘ဖူ’ ဟုေခၚသည္။ အေဖ၏ ညီမႏွင့္ အစ္မကုိလည္း ‘ဖူ’ ဟုေခၚသည္။ အေမ၏ ညီမကို ‘မိြဳးတန္’၊ အေမ၏ အေမကုိ ‘မိြဳးျဖား’၊ ဇနီးသည္၏ ညီမကို ‘မြိဳးနင္’၊ ဇနီးသည္၏ အစ္မကုိ ‘မိြဳးတန္’ ဟုေခၚသည္။

အေမြဆက္ခံျခင္း

မိဘႏွစ္ပါးကြယ္လြန္ေသာ္ က်န္ရွိပစၥည္းမ်ားကုိ သားသမီးမ်ားအား က်ားမ ႀကီးငယ္မခြဲျခားဘဲ ခြဲေဝယူၾကသည္။ မိဘႏွင့္ ေနာက္ဆံုးအတူေနသူက အေမြကုိ ပုိရထုိက္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ သားသမီးေျမးျမစ္မရွိမွသာ အနီးဆံုးေဆြမ်ိဳးက ဆက္ခံႏုိင္သည္။ မိဘ၏ ေနအိမ္ႏွင့္ ေျမကြက္ကုိ အငယ္ဆံုးသားသမီးမ်ားအား ေပးေလ့ရွိသည္။ အေမြစား အေမြခံ မရွိဘဲ ေသဆံုးသြားၾကလွ်င္ ၄င္းတုိ႕၏ ပစၥည္းမ်ားကုိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသုိ႕ ေပးပို႕ လွဴဒါန္းေလ့ရွိသည္။

ကင္ပြန္းတပ္ျခင္း

ပအုိဝ္းကေလးမ်ားကုိ ေမြးျပီး တစ္ႏွစ္အတြင္းတြင္ အမည္ေပး ကင္ပြန္းတပ္ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ ေလ့ရွိၾကသည္။ အမည္မ်ားကုိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက လည္းေကာင္း၊ ေဗဒင္ပညာရွိမ်ားက လည္းေကာင္း၊ ဘုိးဘြားမိဘမ်ားက လည္းေကာင္း ေန႕နံအလုိက္ေပးေလ့ ရွိၾကသည္။ သက္ၾကီး ရြယ္အို မိတ္သဂၤဟမ်ားအား ဖိတ္ၾကားေကြ်းေမြးျပီး ခ်ည္မွ်င္စြပ္ ဆုေတာင္း ေပးတတ္ၾကသည္။ ေငြေၾကးမ်ားျဖင့္ လက္ဖြဲ႕ေလ့ရွိၾကသည္။

ပညာသင္ျခင္း

ပေဒသရာဇ္ေခတ္တြင္ (၁၀) ႏွစ္အရြယ္ ကေလးမ်ားအား ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းသုိ႕ပုိ႕၍ ပအုိဝ္းစာႏွင့္ ေလာကုတၱရာစာေပမ်ားကုိ သင္ၾကားေစၾကသည္။ မိန္းကေေလးမ်ားမွာမူ စာသင္ခြင့္မရိွခဲ့ၾကပါ။ ဖဆပလေခတ္တြင္ ကုိယ္ထူကုိယ္ထ မူလတန္းေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္လွစ္၍ ေလာကီပညာရပ္မ်ားကုိ စတင္သင္ၾကားလာၾကသည္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္၊ ျမန္မာ့ ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္ နွင့္ ယခု ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရေခတ္ လက္ထက္တြင္ ပအုိဝ္းေဒသ အတြက္ မူလတန္းေက်ာင္းမ်ား၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ားကုိ လုိအပ္သလုိ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့၍ ပအုိဝ္းကေလးမ်ား ပညာေရးကုိ ေကာင္းမြန္စြာ သင္ၾကားခြင့္ ရေနၾကျပီျဖစ္သည္။ တကၠသုိလ္၊ ေကာလိပ္မ်ားသုိ႕ ပအုိဝ္းေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ား ေထာင္ႏွင့္ ခ်ီျပီး ပညာသင္ၾကားေနသကဲ့သုိ႕ ပအုိဝ္းေခတ္ပညာတတ္ ဘြဲ႕ရမ်ားလည္း အေတာ္အတန္ရွိလာ ခဲ့ပါျပီ။

ရွင္ျပဳပြဲ အခမ္းအနား

ပအုိဝ္းမိဘတုိင္းသည္ မိမိတို႕၏ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ သားလွရတနာမ်ားအား ရွင္ျပဳေပးႏုိင္ၾကရန္ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ၾကိဳးစား၍ အလုပ္လုပ္ကာ ေငြေၾကးစုေဆာင္းၾကသည္။ ႏွစ္စဥ္ လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္ျပီးဆံုး၍ အားလပ္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ ေက်းရြာမ်ားမွ စုေပါင္း၍ ရဟန္း သာမေဏ အပါး (၅၀) မွ (၃၀၀) အထိ ရွင္ျပဳပြဲ အခမ္းအနားမ်ားကုိ စည္ကားသုိက္ျမိဳက္စြာ က်င္းပၾကသည္။ မိမိတို႕ လွဴဒါန္းခဲ့ၾကေသာ ေက်ာင္း၊ သိမ္၊ ဇရပ္၊ ေရတြင္း၊ ေရကန္ အစရွိေသာ အလွဴဒါနမ်ားအတြက္ပါ တပါတည္း ေရစက္သြန္းခ် ကုသုိလ္အမွ်ေပးေဝၾကသည္။ ရပ္နီး ရပ္ေဝး မိတ္ေဆြ သဂၤဟ အေပါင္း အသင္းမ်ားအား ဖိတ္ၾကားကာ သံုးရက္ သံုးည တုိင္တုိင္ ဧည့္ခံေကြ်းေမြးၾကသည္။ ႏွစ္စဥ္ တေပါင္းလ၊ တန္ခူးလမ်ားတြင္ ပအုိဝ္းတုိင္းရင္းသားမ်ား၏ စုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲ အခမ္းအနားမ်ားကုိ ပအုိဝ္းေဒသ ေနရာ အႏွံ႕အျပားေတြ႕ရွိရေပသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္...