သမိုင္းထဲက ပအိုု၀္းမ်ား (၁၂)

အေနာ္ရထာမင္းျမတ္ သထံုျပည္ၾကီးကို တိုက္ရသည့္ အဓိကအေၾကာင္းရင္းမွာ ပိဋကတ္သံုးပံုရလုိမွဳဟု အသိမ်ားၾကသည္။ ထိုတိုက္ပြဲအတြက္ သေရေခတၱရာသည္ ပုဂံတပ္မေတာ္၏ ေအာက္ျပည္ေအာက္ရြာခ်ီ ခရီးတြင္ အတားအဆီး အခုအခံ ျဖစ္ေနသည္မွာၾကာၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေနာ္ရထာမင္းတရားသည္ နန္းတတ္စ အခ်ိန္ကပင္ သေရေခတၱရာသို႔ ပုဂံတပ္မ်ားေစလႊတ္၍ သိမ္းသြင္းထားခဲ့သည္။ ပ်ဴမင္းကို ထိန္းသိမ္းထားၿပီး ပုန္ကန္ေတာ္လွန္မည့္ အေျခအေန မျဖစ္ေပၚေစရန္ ေအာက္ေျခမွစ၍ ၿဖိဳခ်ထားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ပုဂံတပ္မေတာ္သည္ သေရေခတၱရာ၏ အေရွ႔ေတာင္ဘက္ (ယခုေခတ္မိုင္ ၁၇၀ခန္႔) တြင္ရိွေသာ ၾကပင္း (ကႅပင္း)သို႔ ဆက္၍ခ်ီသည္။ ၾကပင္းဆိုသည္မွာ ယေန႔ တြံေတးၿမိဳ႕၏ အေရွ႕ဘက္ (၄)မိုင္ခန္႔အကြာ ကန္ပဲ့ရြာအနီးမွာရိွသည္။ ၿမိဳ႕ရိုးၿမိဳ႕တာႏွင့္ အခိုင္အခန္႔ ရိွခဲ့ေသာ ေရွးေခတ္ေဟာင္း ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။

ၾကပင္းဆိုသည္မွာ သေရေခတၱရာပ်က္စဥ္ ပ်ဴအုပ္စုသံုးစုကြဲရာ တစ္အုပ္စုခို၀င္ခဲ့ေသာအရပ္ ျဖစ္သည္။ ၾကပင္း(ကႅပင္း)မွာ ဒလဟူေသာစကားႏွင့္ အဓိပၸါယ္တူသည့္ ပ်ဴေ၀ါဟာရစကားျဖစ္သည္။ ေအာက္အရပ္ေဒသဟု ဆိုလိုသည္။ သထံုမွ ေတာင္သူလူမ်ိဳးတို႔၏ အေျခခံအင္အားစုမ်ားကို ႀကိဳတင္ၿဖိဳခြင္းေသာ အေနာ္ရထာမင္း၏ တိုက္ခုိက္မႈ စြမ္းရည္ျပည့္၀ေသာ လုပ္ရပ္ျဖစ္ေလသည္။

သထံုပ်က္ေလၿပီ။ အေနာ္ရထာမင္းျမတ္သည္ ပိဋကတ္ေတာ္အစံု(၃၀)ကို ဆင္ျဖဴ (၃၂)စီးတြင္တင္၍ ေနျပည္ေတာ္ပုဂံသို႔ ပင့္ေလသည္။ ထို႔ျပင္ ပိဋကတ္တတ္ေသာ သူေတာ္စင္အရိယာ တစ္ေထာင္ တို႔ကိုပါပင့္ခဲ့သည္ဟု သမိုင္းကဆို၏။ ဤစစ္ပြဲတြင္ မွတ္သားဖြယ္တစ္ခ်က္မွာ ပါဠိဘာသာက်မ္းစာမ်ားကိုသာ ယူေဆာင္၍ က်န္မြန္ဘာသာက်မ္းမ်ားကို မီးရိွဳ႕ခဲ့သည္ဟုဆိုေသာ အခ်က္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ HTIN AUNG Dr Burmese Drama (Oxford: OUP 1956) Px1

ထိုျဖစ္စဥ္မ်ားကို ေလ့လာသံုးသပ္ပါက အေနာ္ရထာ နန္းတတ္စကပင္ သိမ္းသြင္းခဲ့ေသာ သေရေခတၱရာမွာ အရည္းႀကီး ရဟန္းတို႔ လွည့္ဖ်ားေသာ ကိစၥကို ေျဖရွင္းရင္း တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ ထားခဲ့သည္။ သခြက္ပင္ႀကီး၏ အေခါင္းအတြင္း၌ “အရည္းႀကီးသာသနာက်င့္စဥ္” ေရးသားထားေသာ ေပစာခ်ပ္မ်ား ႀကိဳတင္ထည့္သြင္းကာ အေနာ္ရထာအား လိမ္လည္ေသာအမႈျဖစ္သည္။ ထိုက်မ္းစာမ်ားမွာ ပ်ဴဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သထံုမွရေသာ ပိဋကတ္သံုးပုံမွာလည္း သီဟိုဠ္မွ အရွင္ဗုဒၶေဃာသ ေရးကူးခဲ့ေသာ မာဂဓဘာသာက်မ္းမ်ား ပါ၀င္ေပလိမ့္မည္။ ထိုမာဂဓဘာသာက်မ္းမ်ားမွာ သထံုေဒသရိွ ပအို၀္းျဖစ္လာသည့္ ပ်ဴစာေပျဖင့္ ေရးကူးလာခဲ့ေသာ က်မ္းမ်ား ျဖစ္ေပမည္။

ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ သာသနာေတာ္ သန္႔စင္ႏိုင္ေရးအတြက္ အရည္းႀကီးက်မ္းလာ အေရးအသား အသံုးအႏႈံးမ်ားႏွင့္ မေရာစိမ့္ေသာဌါ ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို သန္႔စင္သစ္လြင္ေသာ သီးျခားအေရးအသား အသံုးျပဳႏိုင္မည့္ ဘာသာအသစ္တစ္ရပ္ကို အစားထိုး အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ ၾကံစည္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရမည္ မလႊဲေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ပ်ဴစာကို မ်က္ႏွာလႊဲေတာ္မူၿပီး သထံုရိွ ပအူပ်ဴတို႔ႏွင့္ အေနႀကိဳနီးစပ္ခဲ့ေသာ မြန္တို႔၏ ပ်ဴဘာသာ ပိဋကတ္ေတာ္တို႔ကို အဓိကထားခဲ့ေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေနာ္ရထာေစာလက္ထက္သည္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ကာလျဖစ္သျဖင့္ အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ထုႏွင့္ထည္ႏွင့္ စာေပထြန္းကားသည္ဟု မဆိုသာေပ။ က်န္စစ္သားမင္းလက္ထက္တြင္ ရာဇကုမာရ၏ ေလးဘာသာေက်ာက္စာေၾကာင့္ ျမန္မာစာ စတင္ထင္ရွားလာေသာ အေထာက္အထားကို ေတြ႕ ရိွရသည္။

ဆက္ဖတ္ရန္...